کاش یادم نرود....

این هفته از همان هفته ها شد...

از همان هفته هایی که از قبل، همه ی روزهایت،ساعت هایت ، با کارهایی که دیگران و خودت ، برنامه ریزی کرده اند،پُرِ پُر است و اصلاً جایی برای هیچ کاری نمانده است ...

یکی از روزهایِ این هفته ، روزِ موعود بود .. روزی که قرار بود نتایج یک کارِ جمعیِ چند ماهه، در قالبِ یک جشنواره و با کلی میهمان،رونمایی شود

کاری که کلی برایش زمان گذاشته بودیم ... انرژی ... کارِ تخصصی کارشناسی

کلِ هفته هم برایِ جمع بندی نهایی، کارِ نکرده داشتیم !!! برایِ دقیقه یِ نود و حتّی وقتِ اضافه

در همین روزها . . . مدام اتفاق هایی که نباید بیفتد .. افتاد

اتفاق هایی که منتظرش نبودیم

مثلاً میهمانِ شهرستانی وسطِ هفته

مثلاً سرماخوردگی پسرک

مثلاً اسباب کشی داخلی در اداره

این شد که ماندنمانِ در اداره از ساعت های ِ معمول و مرسوم گذشت ... این شد که بیشترِ انرژی در اداره مصرف شد . . . خسته و داغان می رسیدم به پسرک ، به خانه ، به همسری

این شد که در خانه نیاز به حمایت داشتم .. یک حمایتِ بی منّت ِ تمام عیار

و همین شد که دوباره شرمنده شدم ...

روزِ آمدن میهمان ها را مرخصی گرفتند و ماندند خانه ... چه اهمیّتی داشت که میهمان دختر دایی من بود و خانواده اش

این شد که تمامِ کارهایِ پسرک از حمام تا همه اش را خودشان انجام دادند

این شد که وقتی کلید انداختم و وارد شدم، در حالِ نصبِ پرده ی شسته شده بودند

این شد که خیلی شرمنده ام و البته متشکّر

فقط کاش یادم نــــــــــــــــــــــــــــرود.....

پ ن :

آخیش!!!! تمام شد .... شکر که خوب هم تمام شد . . حالِ مادری را دارم که چندمین دخترش را با عزِّت و احترام ، شوهر داد و رفت ،با این تفاوت که زندگی از این پسش هیچ ربطی به من ندارد البته چند ماهی باید پاسخ گویِ چراییش باشیم . . .

- نوشتم کاش یادم نرود، چون حجمِ خودم را وقتی کم می آورم و از همه چیز تهی می شوم ، خوب می دانم ... وقتی چشمم را می بندم و فقط همین لحظه را می بینم که اوضاع بر وفق مرادم نیست .. اصلاً نوشتم که یادم نرود. . که یادم بماند