برای بانویی در آستانه ی سومین فصل زندگی

بانو! لحظه های امروزت که بی اجازه ی احساساتِ ضد و نقیضت ، همچون سایر روزها در گذرند، آخرین لحظه های زندگی یک زن دو قلبه را به تصویر می کشند، و فردا حوالی همین دقایق آن قلبی را که اتفاقاً بیشتر هم دوست می دارید ، به دنیای آدم ها خواهید سپرد....

بانو! امروز آخرین روز از فصل دوم زندگی شما هم هست، و همین فردایی که قراراست چند ساعت دیرتر سایه اش را بر روی زمین بگستراند، می شود اولین روز از سومین فصل زندگی شما، فصلی که به گمانم از همه ی فصل ها بزرگ تر است ،و انگار همه ی بزرگ تر ها همان قدر سخت تر...

فردا حول و حوش همین لحظه ها ، که پُری از هزار احساس متفاوت ،همزمان لبریز می شوی از هزار اتفاق تجربه نکرده!!!!آن وسط ها چیزی به آهستگی در هزار لای احساست جریان می یابد که نمی گذارد خستگی امانت را ببرد،بی تابت کند ،امیدت را کم توان جلوه دهد؛بانو!!!!!!!خاطرت باشد آن چیز همان حس مقدس مادرانگی است ،قوی ترین حس ممکن،حسی که مادرها افزون بر 5 حس دیگران دارند و خوب قدرش را می دانند ، اصلا انگار مادرها با همین حس یاد می گیرند معجزه کنند....

آن حس را که کشف کردی، سایه ای در کنارش مادام و هم زمان در حرکت است ، نزدیکِ نزدیکِ به تو به آن حس، و آن خودِ خودِ خداست که با مادرها گام بر می دارد و همان او می شود رمز اجابتِ دعاهایِ مادرانه...

یادت بماند فاصله ات را با آن حس ، با دلیلِ ارزشمند آن حس زیاد نکنی ، اصلا به نظرم بچسب به هر دو آن ها و با توکلی عمیق همه چیز را بسپار به رمزِ موفقیت آن حس...

پسرکِ مسافرِ فردای زمین! فردا که برسد تو را با خود به همراه خواهد داشت و هزاران هزار مسافر دیگر که فردا می شود روز میلادشان!!! همزمان با به پایان رسیدن انتظار گنگ روزهای مادر مقاومت پدر برای به بر کشیدن موجودی از نسل خودش نیز به انتها می رسد...آغوش هایی پر از مهربانی ، کشوری بدون جنگ ، سرپناهی گرم و آرام و دنیایی که شاید هنوز خیلی خیلی خیلی بد نشده باشد، و مجموعه ی همه ی اینها یعنی اینکه توخوشبختی و از آغاز متفاوت با بسیاری از مسافرهایی که فردا همزمانت به این سرزمین خواهند رسید ... قدرش را بدان آرمانم ....

خدایم ممنون که با همه ی بدی هایم هنوز به نسل بشر برای خوب بودن امید داری..........

زودتر نوشت:برای کسی که فردا مادر می شود