به راحتی آب خوردن
به راحتی آب خوردن وقوعش نه تنها غیرِ ممکن نیست، بلکه به راحتی آب خوردن هم هست، کاملاً ممکن است یک جایی وسط های سی و چهل سالگی فقط فکر کنی : که خیلی هم دوست دارم در ساعاتِ اداره حاشیه نشین باشم و زنگ خورِ تلفنم کم و کم تر شود، کارتابلم خالی از نامه بماند و حراست مدام آمدنِ ارباب رجوع را با من هماهنگ نکند،
فقط فکر کنی : که خواسته ات ناهارِِ سر فرصت خوردن است و کارِ بی عجله و استرس انجام دادن، ساعتِ چهار اداره را با خیالِ راحت ترک کردن و تا فردا به هیچ کاری فکر نکردن، توانایی از قبل مرخصی چندروزه گرفتن و سالی یک بار بی هماهنگی سرِ کار نیامدن!
فقط فکر کنی : که محور گریز شده ای و دلت امنیتِ خارجِ از میدان اصلی را می خواهد و بس
امـــــّا نه! نه یعنی اینکه گاهی ممکن است حتی شناختِ درستی از خودت هم نداشته باشی و در تمامِ این سالها ظرفیت هایِ خودت را هم اشتباهی ثبت کرده باشی، قضاوت هایت در مورد خودت هم که تمامِ عمر با یک کفش همه جا را گشته اید، غلط از آب درآمده باشد
که عذابِ وجدان از داشتن زمانِ آزاد، بیش از همه یِ آن سرشلوغی ها و بُدو بُدو ها آزارت دهد، که آرزو کنی کاش این روزهایِ اوّل یا سرعت بگذرند و فکرت با یک کارِ اساسیِ نتیجه دار دسته و پنجه نرم کند.
+ براِیِ مرتبه یِ n ام به خودم قول دادم حالا که حتی از عهده یِ قضاوت ِ خودم هم درست درمان! بر نیامده ام، حق ندارم حتی در خلوتم هم هیچ کس دیگر را قضاوت کنم !!!! اما خوب می دانم به این راحتی ها درس نمی گیرم و متنبه نمی شوم
+غربتِ این روزهایِ گذر فرصتِ خیلی خوبی شد برای برگشتن به همه یِ 14 سالِ گذشته، به خودم، آدم ها و فرصت هایِ کاری فکر کردن، فرصتِ خوبی شد برایِ محک خودم و اندوخته هایِ این سال ها
+ کمترین مزیتِ کارِ جدید یک ساعت زودتر رسیدن به پسرکی است که در کنارش همه یِ غُصه ها پَرپَر می شوند، درست مثلِ ته مانده یِ جعفری هایِ جانِ سالم به در برده
