به بهانه دو ماهگی امیر فندق

می دانستم می گذرد

سریع  بی امان و غیر قابل کنترل

 و گذشت آنقدر که فرصت جنباندن سرم را نداشتم

گذشت آنگونه که زمان  چشم بر هم زدنی نشد

و تو امروز در میان چشمان متعجب و احساس نا باور من

وقتی حجم بیشتری از آغوشم را پر میکنی

وقتی دستان مهربانت را دور گردنم حلقه می کنی

وقتی افزون بر عطر تن مادر  صدا و  نیز صورتم   لبخند بر لبانت می نشاند

وقتی با آوایی دلنشین ، متفاوت با صدای گریه با من ارتباط برقرار می کنی

گذر ایام را با تمام تار و پود وجودم حس می کنم

غم غریبی در نی نی چشمانم می نشیند

افسوس می خورم همان که پیش بینیش کرده بودم

و می هراسم از روزی که آغوشم اندازه به بر کشیدنت  نباشد که حجم تنت در آویز دستانم نگنجد

که بزرگ شوی که افزون بر من متعلق به جهانت شوی که به آن متعلقی ، حسودی می کنم مادر

و می ترسم ، با تو پیر شدنم را می بینم و از دستن رفتن فرصت ها را چقدر با تو زندگی می شتابد چقدر با تو زمانم اندک و فرصتم کوتاه است و چقدر با تو عزیز ترم و گرانمایه تر

روزهایمان می گذرد ، به یمن حضورت و به برکت با تو بودن این روزها همیشه میهمان داریم به گمانم با تو مهمان نواز تر هم شده ام

تمام کسانی که تا به امروز نبودند کم بودند ، اکنون هستند با ما و شریک در شعف توصیف نا پذیرمان

در آستانه ی دو ماهگی و دوباره دلشوره های زود هنگام مادر

اندکی مانده به واکسیناسیون دو ماهگیت و من غرق در خواندن ببه نیت دانستن و کمک به آسیب کمترتو در مقطعی دیگر از زندگیت

می گویم دو ماهگی نه !!!!!!!!!!!!!! به واقع دو ماه گذشت

دو ماه است که تو را دارم

دو ماه است شبها به وسعت آغوش هم پر می کشیم و پابه پای نیازت و گاهی فراتر بیدار می مانم

اگر تاخیری در بیداریت باشد بیدارم و نگران ، برخی مواقع می مانم چه باید باشی چه باید بکنی که مادر نگران نشود که نگران نماند.

دلبند همیشه ام ، دو ماه است که عطر تنت را دارم که دیگران با دیدنم تو را می خواهند و از تو می پرسند ، اغراق نیست اگر بگویم دو ماه است به جای خودم شده ام مادر امیر فندق

 با تو مهم شده ام                                  برکت گرفته ام و بر سجاده اش التماس می کنم که الهی  خوب بندگی کنم لااقل با تو خوب بندگی را بیامیزم

آستانه ی دو ماهگیت مبارک می آیم زود می آیم که از تجربه جدیدت برایت بنویسم

دوستت دارم و دروغ نیست اگر بگویم بیشتر از گذشته