روزمرگی هایم

امیرم ١١ روزه ای مادر، و چقدر به نظرم بزرگ شده ای

این روزها خوب می فهمم به درستی بهشت زیر پای مادران است ، هــــــــــــــــــــــــــــــــتر مادری عزیزکم هر جای دنیا

معصوم و مظلوم و پاکی بزرگ و قابل ستودنی و هنوز معجزه ای مادر، وقتی همه چیز را غیر اکتسابی اینقدر خوب آموخته ای به حساب و کتاب همه چیز بیشتر از همیشه می اندیشم

و...........................

حس افسردگی مادر با وجود نعمت و معجزه ای به بزرگی تو بسیار عجیب است،‌ تو را دارم در آغوشم

به داشتنت می بالم و در همه لحظه به پاس بودنت خدا را شاکرم

به یمن وجودت و لمس تن و عطر سرمست کننده ات همیشه نم اشکی در چشمان خانه کرده است اما..

باز در اعماق وجودم غصه ای پنهان دردی جانکاه آزرده ام می کند مادر

این حس بد، به خاطر شب زنده داری و یا خدمت ٢٤ ساعته به شما نیست نـــــــــــــــــــــــــه آنها را با عشق انجام میدهم و لذتش را می برم ، نمی دانم از کجا نشات می گیرد ولی ای کاش نبود چه به واسطه همان حس است که این روزها بسیار از آدم ها می رنجم و نوع نگاه و طرز کلامشان موجبات ناخشنودی عمیق دلم را به راحتی فراهم می کند

مادر امروز بخیه ندارد و  هنوز و همیشه دوستت دارد

دیروز از خانه بهداشت در خصوص تست غربالگری تماس داشتیم عزیزم ، خدارا بابت همه چیز شاکرم و هنوز و همیشه با باباعادل مهریان دوستتخواهیم داشت