روزهای ِ تعطیل!!!

اصلا دست خودم نیست؛ شما فکر کنید نوعی مرض نهفته است که درمانش هم طول می کشد و هم صد در صد محقق نمی شود، هر کاری هم بکنم و همه ی همتم را هم جمع کنم نمی توانم، نمی شود صبح ها خوابید. خورشید خانم همین که از پشت کوه ها بیاید؛ قبل همه من را بیدار می کند و تهدیدم می کند که وای به روزم اگر چشمم بسته بماند. البته که فقط روزهای ِ تعطیل!!!

تا اینجا ی مرض خود آزاری است، مخصوصا وقتی شب دیر خوابیده باشی و در طول هفته همین یکی دو روز را داشته باشی برای بیشتر خوابیدن، اما... اما، بقیه اش"دیگر آزاری" است، وقتی نمی توانی تنهایی بیدار بمانی و تمام آرزوهایت را برای داشتنِ "یک پرانتز باز انحصاری" یا " یک تنهایی یک ساعته" یک دفعه از یاد می بری

مورد داشتیم فرش های کوچک آشپزخانه را حدودهای هفت صبحِ جمعه در همان آشپزخانه  و بعدترش کف آشپزخانه را شُسته باشم، یا مثلا گردوی فسنجان آسیاب کرده باشم...ارثی است، از مامان رسیده و آن روزهای جوانی که یه کمی خوابیدن بلد بودم چقدر حرص می خوردم از دست مامان 

امروز :گوشی و اینترنت هم نمی تواند بیش از نیم ساعت سرم را گرم کند،می روم سراغ امیر، که این همه هم معصوم خوابیده، پشتش را نوازش می کنم، آرام آرام صدایش می کنم؛ امیرجان...

روزهای اداره ای شش صبح !!!!برای له کردن عذاب وجدانم حتی وقتی عینِ دزدها لباس می پوشم و کارهایِ صبحم را انجام می دهم، بیدار می شود و زل می زند به من درمانده، اما حالا انگار نه انگار

کم نمی آورم امیررضا.....امیررضا

 بلاخره  با چشم های بسته .......بله

بیداری مامان ؟؟؟؟

همان طور با چشم های بسته و  لبخند بر می گردد طرفم  ... چشم هایش را باز می کند دستش را می اندازد دور گردنم : نه امیرضِضا خوابیده 

و دوباره خیلی جدی می خوابد..

الف)بچه ها به این زودی بیدار می شوند و می خوابند؟؟؟

ب)این قضیه فقط به صبح روزهای تعطیل که دلم امیر را می خواهد تعلق دارد؟

ج) این یک بازی جدید است؟

د)قصه ی با تَق بیدار شدن و با مکافات خوابیدن چه می شود؟

پ ن : معلوم است که کم نیاوردم، فقط چند دقیقه ای بیشتر فرصت خواب داشت، اینقدر وِر رفتم که بیدارشد، به تلافی همه ی آن شب هایی که 45 دقیقه به 45 دقیقه بیدارم کرده بود