نرسيده به كـــــوه؛

هروقت که زندگی قلمبه هایِ رویِ بازوهایش را بیشتر از قبل به رخم می کشد و ابروهایش را برایم  پَرت می کند آن دور دورها  و  با تمامِ توانش عرصه را از همه یِ جهات به سویم تنگ و تنگ تر می کند؛ آن وقتی هایی که بدجوری می مانم در منگنه یِ کردارش، درست یا غلط به این نتیجه می رسم که اگر دراينجا ئر ازدحامِ آهن و دود و عجله، غریب نبودم و می توانستم برایِ بعضی از کارهایِ کوچک و بزرگ رویِ کمکِ مامان یا ساعاتِ بازنشستگی بابا، بی منت ترین کمک هایِ عالم، حسابی حساب باز کنم، قادر بودم رویِ زندگی را لااقل يك جاهايي کم کنم

هر چند تمام این ده سال زندگی مشترک مهمانِ مربا، سبزی قرمه سبزی، نعناع جعفری، نخودفرنگی و .... مامان پز بوده ایم و حالا حالا هم  هستیم  انشالله

امّا بعضی وقت ها هم که مقصدِ سفرمان امن ترین خانه یِ عالم می شود و کوله بارم به علت همان امنیت، سبک ترین کوله، به این نتیجه می رسم چقدر خوب است كه اين‌جا غريبم،چه خوب است  که نرسیده به کوه هایِ سر به فلک کشیده یِ الوند، کوچه باغ هایِ شهری به قدمتِ هگمتانه همیشه دلتنگِ قدم هایِ مسافر من است، چه خوب است که آنجا هنوز خانه ای با یک ایوانِ بلند شب ها در سکوتِ محض و خنکایِ کوهپایه، چشمکِ ستاره هایِ نوجوانیم را برایم به ارمغان می آورد و همه یِ آن حس هایِ قشنگ را یادآوری می کند

چه خوب است که منِ عاشق می توانم در هزار تویِ بافتِ قدیمی بازارش بی دغدغه یِ دیر شدن و کم آوردنِ زمان، گوجه یِ گردِ آب دار و فلفلِ دلمه ای قرمز دست چین کنم، سیر و موسیر بخرم و پیازهایِ سفید و یک دست اصفهان بر چینم و در حالی که محموله یِ  سنگین و ارزشمندم را به  زحمت به سمتِ ماشین می برم همزمان از فضا و قضای غربت نشین کن و و آرامشِ آدم ها و ارزانی قیمت ها و صمیمت جاری در لحظه ها لذت ببرم

g

چه خوب است که حیاطِ آن خانه چاه دارد و مامان کلی سبد و ظرفِ بزرگ وکوچک دارد برای شستن و خورد کردنشان، چه خوب که بامش بلند است و جانِ آذوقه هایِ زمستانم از گزندِ حشره ها ایمن می ماند، چه خوب که پسرک چندروزی تلافی  صرفه جویی در آب  را آنجا با آب چاه و  حینِ شستنِ شستنی هایمان جشن گرفت،

چه خوب که تولدم مهمانِ مامان شدیم و در کنارش شادی هایم را جشن گرفتم ، به پسرک خوش گذشت، به آرامش رسیدیم و زور بازوی دنیا برای مدتی به زورِ امنیت لحظه هایمان نمی رسد

چه خوب که کلی وسیله ی خوب دارم برای گذر از روزهایِ کوتاهِ پاییز و غروب های یک دفعه ای زمستان

برای عروسم :  این روزها خیلی چیزها ماشینی شده، خودمان معتقدیم که تکنولوژی بی هیچ زحمتی خودش را رسانده تا بیخِ گلویمان، شاید خیلی وقت ها ندانسته و نا خواسته اسیر جولانش شده ایم، راستش خودمان مانده ایم میوه را با پوست بخوریم یا بی پوست، روغنِ گیاهی بهتر است یا حیوانی، چند وعده گوشت در هفته منطقی است؟ لبنیات را پاستوریزه بخریم یا اعتماد کنیم به ماست بندی هایِ شیک ِ موجود، تمام سعیمان را می کنیم برگردیم به غذاهایِ یواش و دم نوش هایِ گیاهی و تلمبار نکردنِ مواد غذایی در فریزر، حسابی در تلاشیم برای تغییر ذائقه، اما نسخه هایی که برایمان می پیچند، هر روزش با دیروز و فردایش متفاوت است و اساسی بلاتکلیفمان کرده؛ لابد  قضاوت فردای شما از روزهای اموروز ما شنیدنی است . ولی زندگی در این روزها هم زیباست و کلی زیبایی دارد