پنج شنبه بازار

آخرِ هفته شمال بوديم، مهمانِ خانه­يِ مامان بزرگ كه الهي باشد و سالم باشدو مهمانش باشيم؛ حريم ِ امنِ خانه­اش بهترين ترجمه­يِ "آرامش" برايِ همه­يِ احوالاتِ من است

پسرك را برديم پنج­شنبه بازارشان، سير و باقالي هر جا كه كاشته شوند، همين كه قابلِ خوردن شوند، خودشان را پيش از هر جايِ ديگر به شمال مي­رسانند، رويِ تخت­ها پُر بود از سير و باقالي و مركباتي كه از دستِ برفِ زيادِ امسال جانِ سالم به دَر برده بودند، تركيبِ رنگ­­هايشان و آدم­هايي كه سرِ فرصت و بي­عجله خريد مي­كردند و هوايي كه سرمايش هم بويِ بهار مي­داد؛ حتّي برايِ مني كه سال­ها تجربه­يِ زندگي در بهشتِ ايران را دارم هم، خيلي خيلي جذاب بود، چه برسد به پسرك كه لُپ به دست شكايتِ مهرباني آدم­هايي را مي­كرد كه لُپَش را مي­كشيدند و نوازشِ كلاميش مي­كردند و مي­رفتند، ميخ­كوب شده بود كنارِ بساطِ ماهيِ مردِ ماهي فروش و زُل زده بود به نحوه­يِ پاك كردنِ ماهي­ها، موقعِ دل نمي­كند از بازاري با آن همه رنگ و با كم­ترين سرعت  گام بر مي­داشت

فرصتِ كوتاهي بود اماّ هم خلوت بود و هم هوا ياري كرد و كلي خاطره­هايِ رنگي جمع و جور كرديم برايِ دورِ همي­هايمان

 پ ن1: يادم رفت افزون بر همه­ي ِ دست­بُردهايي كه به خوراكي­هايِ مامان بزرگ از نوعِ "آوردن" زدم ؛‌سيرِ تازه هم بياورم، آقايِ خوب شهريار و تهران را به دنبالش گشتند و نيافتند؛ مطمئن شدم سيرها قبل از هر جا، شمال رفتن را انتخاب مي­كنند

پ ن 2:  مامان بزرگ كنارِ گازش كه رويِ زمين است نشسته بود و برايِ پسرك به رسمِ شمالي­ها، اوّل اسفند مي­شمرد و بعداً دود مي­كرد، فردا صبح پسرك كنار بساطِ مامان بزرگ دستِ راستش را به آرام به سمتِ راست و چپ حركت مي­داد و همه­يِ تركيباتِ ممكن دو حرفِ "الف" و "لام" را كنار هم مي­گذاشت، مامان بزرگ صدايم كرد تا برايش رمز گشايي كنم ، پسرك از مامان بزرگ مي­خواست برايش اسفند بشمارد و دود كند، آن حرف هايِ كنارِ هم ،‌صلوات از نوعِ پسرك بودند