پیشی

سكانس اوّل:

همين چند ماه پيش مجله­ي ِ خبري ساعت 19 شبكه­يِ يكِ سيما تصاويرِ  خانمي را در راهِ بازگشتِ از اداره را  رويِ آنتن بّرد  كه در جوابِ سوال گزارش­گر گفت: از بينِ موجوداتِ زنده بيش از هر چيزِ ديگر از "گربه" مي­ترسد، چون اصلاً قابلِ پيش­بيني نيست و حركاتش غير قابلِ كنترل است.

سكانس دوّم:

همين چند روزِ‌پيش، همان خانم در نقشِ مادر به ازايِ تمامِ ماشين­هايِ پارك شده در اطرافِ نزديك­ترينِ پاركِ خانه ،‌به همراهِ پسرك چُتُلي نشست و پا شد  تا شايد " پيشيِ ملوسِ بور و سفيد" خودش را   در زير يكي از ماشين­ها پنهان كرده باشد، بعد اتفاقي درست همان موقع كه نبشِ يكي از كوچه­ها دو تايي چُتُلي نشسته بودند و مثلاً دنبالش مي­گشتند؛ گربه­اي با تمامِ سرعت به مجموعه­ي ِ "نشسته” يِ آن­ها نزديك شد و مامان لبخند زد و كوچكترين تكاني نخورد! و چون "پيشي" مسيرش را به ناگهان تغيير داد مامان دست در دست پسر! ‌مجبور شد مسافتي را به دنبال پيشي پيش برود تا شايد راضي شود و اندكي كنارِ  پسرك  بماند

پ ن 1  :‌تمامِ سعيمان را هم يك جا جمع كنيم و به همراهِ  پنهان كاري و لا پوشاني" اصلِ‌سلايقمان"  را مستتر كنيم تا بلكه پسرك از چيزهايي كه مي­ترسيم نترسد؛ خوردني­هايي كه دوست نداريم را دوست داشته باشد،‌ باز هم نمي­شود، بچه­ها حسّ ِ  "حقيقت يابشان" بسيار قوي­تر از باقي حس­هايشان كار مي­كند.

پ ن 2: تمامِ اين سال­ها بايد تلاش مي­كردم تا اوّل ذايقه­يِ خودم و آقايِ خوب را ترميم كنم، هر چند تلاش هم كردم و نشد، راستش فايده­اي ندارد، بعدِ اين همه ماه تلاش كردن ،مسلماً!  پسرك شكلاتِ  و سسِ سالاد و بستني بابا را به ميوه­يِ خشك و روغن زيتون و جوانه­هايِ رويِ سالادِ مامان ترجيح مي­دهد.