امیر رضا همه کس الی مامان و بابا دلدلامیر رضا همه کس الی مامان و بابا دلدل، تا این لحظه: 11 سال و 8 ماه و 4 روز سن داره

اِليــــــــــــما

پایان هفته 35

همه کس شدن یک نفر نه آنقدر که فکر می کنی ساده است و نه آنگونه که به آن می اندیشی ممکن ، داشتن و دوست داشتن آدم ها شدنی است، اینکه به واسطه تعلقی یا حضوری و شاید هم تکرار با فرجام یک حس!!!!! دیگری را دوست داشته باشی و یا به او عادت کنی حسی است که کم و بیش ، اندک و افزون تجربه اش نموده ایم اما اینکه روزی روزگاری ، پروردگارت نمی دانم به واسطه کدام نیکی که در لحظه ای با اراده و بی اراده در دجله رها نموده ای مقدر گرداند که مادر شوی و لااقل برای چند سال همه کس موجودی به نام فرزند ، هرچند بگویی بعید نیست اما باور کن حس غریبی است، غریب، خیلی خیلی غریب آنقدر که پس از این همه ماه و این همه نشانه هنوز با آن کنار نیامده ام تو بزرگ شده ای مادر پایان ...
20 تير 1391

دلتنگی های مادرانه

پسرکم عبور بی وقفه زمان از رهگذر سرد زمین اجتناب ناپذیر و غیر قابل انکار، درسی است بزرگ که انسان را به قدر دانستن لحظه ها وا میدارد هر چند آدمی از جنس مادرت اینروزها که  تاب انتظارش به سر آمده و سختی راه صبرش را به انتها رسانده است نه قدردان خوبی برای لحظه هاست نه بیم به هدر دادن دقایق دلشوره ای برایش می سازد آرام نیستم رادینم !!!!!!!!!!!!! هزار و یک فکر مختلف در چهل ستون سرم موج می زنند خودشان را به دیوارهای هزارتوی مغزم می کوبانند و من می مانم و این همه حس ضد و نقیض حلاوت حملت اضطراب فارغ شدن از بارت دلمشغوله های فراوان رها کردن کاری که 13 سال به بودنش خو گرفته ام هر چند موقت و تنها به اندازه چند ماه ترس از نداشتن برنامه ب...
18 تير 1391

نامت بلند آوازه و زیبنده

دردانه معصوم مادر، هر روزی که از داشتنت  لمس حضورت و هیجان بودنت می گذرد بیش از پیش مهرت در تار و پود وجودم ریشه می کند و عمیقتر درک می کنم که  نیاورد روزی را که خدا پدری و مادری را به فرزندش بیازماید دیگر تمام وجودم شده ای با تو به خواب می روم   رویا می بینم ودر تمام لحظات آرامشم نیمه هوشیار و بیدار لمس بودنت را حض می کنم مادر با تو برمی خیزم به حضورت بعد از سلام به خدا سلام می گویم  سلامتیت را التماس می کنم و تورا به دستان توانگرش می سپارم به گمانم همین ها یعنی مادر شدن یعنی تفاوت این لحظه ها با تمام لحظه های دیگر تجربه شده صبح امروز با هم ندبه خواندیم  آن هم متفاوت  ازهمیشه بود انگار با من زم...
9 تير 1391

به بهانه لحظه ها نورانی سال قبل

   به طواف کعبه رفتم به دون رهم ندادند که تو در برون چه کردی که درون خانه آیی و باز با توام اي يگانه مهربان اله ديروز و امروز و هميشه ام : اين جا حرم توست امن ترين حريم دنيا كه حدي براي حرمتش متصور نيست .اين جا خانه ي توست مملو از حضورت ،سرشار از حس بودنت مامني كه قدمگاه تمام  نياكان پاك و مطهر روزگار است و من اين جايم  نزد تو     نزد ذات بي انتهايت            دوزانو     پشيمان و نادم با كوله اي سنگين از گناه و معصيت هاي ريز و درشت مملو از نافرماني هاي عمدي و سهوي و پر از بد بندگي اما       ...
1 تير 1391
1